Als je al eens lid bent van het oudercomité, moet je af en toe paraat staan om de handen uit de mouwen te steken en te helpen voor één of andere schoolactiviteit.
Vrijdag was ik daardoor ‘van dienst’ voor het Retoricabal van het Sint-Barbaracollege, het bal dus van de laatstejaars humaniora.
Tijdens de voorbereidende vergaderingen had ik al opgevangen het toch wel één van de populaire bals was en, wegens overbevolking vorig jaar, zouden dit jaar enkel tickets verkocht worden in voorverkoop, niets meer aan de kassa.
Het bal was weken op voorhand uitverkocht en vrijdagavond was dan de grote avond: Retoricabal 2007 in de Kokorico.
Wij van het oudercomité werden vooral ingezet aan de ingang om tickets te controleren en een toegansstempel te geven, en op de parking om daar alles te helpen in goede banen te leiden.
Het was een leuke avond: eerst een receptie boven in de zaal vooraleer het bal begon en daarna, voor mij, ‘op wacht’ aan de kassa, eerst achteraan en dan vooraan.
Altijd leuk om ‘de jeugd van tegenwoordig’ de revue te zien passeren. Uiteraard hebben naar de kledij gekeken, gezien het één van onze taken was. De uitnodiging zei ‘Cocktail’ en ‘das verplicht’ en dus moesten wij daarop toezien, samen met het personeel van de Kokorico.
Alle jongens zonder das werden zonder pardon de deur gewezen … uiteraard alleen tot ze zich ergens een das konden bemachtigen. Meisjes die zich niet aangepast zouden gekleed hebben mochten ook niet binnen.
Gelukkig viel het al bij al mee: maar enkelen hadden geen das aan maar bleken er een in hun auto te hebben gelaten, dus probleem rap opgelost. Een aantal meisjes hadden toch nét iets te korte kleedjes aan. Hen hebben we binnengelaten maar met het advies volgend jaar toch een paar centimeter meer aan te doen 🙂
Er was gewaarschuwd voor valse kaarten en er zijn er een aantal opgedoken, maar zeker niets om echt naar huis over te schrijven. En persoonlijk heb ik geen enkel probleem gehad met mensen die alsnog wouden binnenkomen zonder kaart: slechts één koppel en na een overtuigende ‘uitleg’ door mijn collega zijn ze zonder al te veel protest weggegaan.
De tieners hebben zich over het algemeen prachtig gedragen, zij het dat er een aantal tegen de late uurtjes toch een beetje (zeer) wankel op de benen begonnen te staan. De ambiance zat er in en je zag dat het goed zat.
De muziek, daar ga ik mij niet over uitlaten of ik zou beginnen klinken als een oude zaag. Laat het gezegd wezen dat ik ‘in mijnen jongen tijd’ al niet te vinden was voor de toenmalig house en techno en what’s it en dat dat er met het ouder worden echt niet op verbeterd is. Gelukkig heb ik, toen ik nog thuis woonde, de ervaring van naast een dancing gewoond te hebben. Toen was het nog geen (constante) ‘bong bong’ muziek, maar het geluid dat langs de ventilatie ontsnapte (voornamelijk de bassen dus) leek er wel veel op. Ik heb geleerd om dat af te sluiten, een pure noodzaak tijdens de examens, dus had ik er vrijdagavond niet echt last van.
Top of the bill die avond én verassingsact: Milk inc. En of dat gesmaakt heeft bij het jonge volkje!
De hele organisatie, en dus ook het balcomité van het humaniora zelf, verdient een dikke pluim voor het gebeuren. Op naar volgend jaar en zien of het volgend comité het beter kan doen. Het zal moeilijk worden maar moeilijk gaat ook, nietwaar.