Tag: Papa

Traditie nieuw leven ingeblazen

Mijn vader nam ons als kind altijd mee naar de Floraliën. Nu ja, ‘altijd’ misschien niet, maar zo herinner ik mij dat. Ik denk zelfs dat er een periode was dat mijn broer en zus niet meer wilden, maar ik ging wel mee.

Het moet al een hele tijd geleden zijn, mijn laatste bezoek. De Floraliën waren toen nog in het ICC. Ik herinner me heel vroeg opstaan, om als één van de eersten aan te komen zodat de bezoekersdruk niet al te groot zou zijn. Er was wel al veel volk, toen we toekwamen, maar we merkten dat, toen we weggingen, dat niets was met de massa die er toen stond aan te schuiven. Maar zelfs zo vroeg in de ochtend was het schuifelen en drukken om toch maar iets te zien.

Cadeaus voor mijn papa vinden: niet altijd gemakkelijk. Die mens is 74 jaar en heeft alles wat hij nodig heeft. De aankondiging van de Floraliën was dus een geschenk uit de hemel: ik wist dat ik hem daar ongelooflijk veel plezier mee ging doen. En ik had gelijk: ik gaf hem de tickets voor zijn verjaardag (in december al) en hij glunderde. En of ik toch meeging gaan met hem? Tuurlijk datte.

Vandaag was het dan zo ver. Dit jaar op 4 locaties en ik wist niet goed of papa het wel ging trekken: hij is tenslotte al 74 jaar en niet zo vlot meer te been, in de zin van: vlug moe en pijn in zijn rug, maar anders wel nog volledig mobiel.

Maar kijk wat wilskracht en nieuwsgierigheid kunnen doen (en een beetje hulp van een pendelbus): we hebben de 4 locaties grotendeels gedaan en het was prachtig. En omdat het op 4 locaties was had je nooit de indruk dat er (overdreven) veel volk was. Geen geschuifel, geen gedrum, alles op het gemak kunnen bekijken.

’t Was echt wel mooi (en de foto’s doen het eigenlijk absoluut geen recht aan).

 

Next week I’ll be mostly

… moving

Neen hoor, ikzelf niet. Wij blijven nog een tijdje in Gent. Maar na 13 jaar verhuist mijn papa nog eens en er moet veel geregeld worden. Werkloos zijn heeft dan nog zijn voordelen: ik kan hem helpen op momenten dat mijn broer en zus moeten werken.

Dus als je mij de komende tijd in ‘vodden’ ziet rondlopen, ge weet waarom. Maar ik beklaag mijn rug nu al.

Terugslag

Er is nog een drukke ‘vakantie’ voor de boeg. Ik heb namelijk twee weken vakantie genomen van het werk, maar echt vakantie zal het niet zijn.

Er moeten namelijk nog twee taken gemaakt worden en één taak herwerkt. Er moeten ook nog twee examens gestudeerd worden.

Maar vandaag heb ik mijzelf een dagje cadeau gedaan om niets te doen. En morgen krijg ik er nog eentje van mijzelf.

Dus heb ik mijn vrije dag vandaag in pyjama doorgebracht en heb ik ook lang en veel geslapen. Het was blijkbaar nodig.

Gisteren vierden we Kerst bij mijn zus met lekker eten en in goed gezelschap van den anderen, papa, zus en schoonbroer, broer en schoonzus en de hele roedel kinders. Daar gebleven tot 2u30 en dan onze nest kinders in de auto en tegen 3u00 thuis.

Morgen terug naar zuslief om papa zijn 70ste verjaardag te vieren. We hebben zijn cadeau gisteren al gegeven: we gaan met de hele troep een weekendje weg en ik kijk daar al naar uit. Morgen gaan we gezellig samenzijn. Deze keer hebben we al ’s middags afgesproken zodat de kinderen nog veel met elkaar kunnen spelen. We zullen dan nog wat eten en drinken en bijpraten.

Alleszins een zeer leuk begin van een niet-zo-echte-vakantie.

Extra tocht

Als ik dacht dat mijn leven niet nog drukker kon worden, dan was ik mis. Vandaag werd mijn papa geopereerd aan zijn heup en zo zal hij de komende week à 10 dagen in het ziekenhuis mogen doorbrengen (alleenstaand en al en dan houden ze hem liever wat langer).

Dus zal ik de komende weekenhalf zoveel mogelijk over en weer rijden naar Oudenaarde om de ‘zieke’ te bezoeken.

Tussendoor nog een taak maken voor de les, met de kinderen naar de cinema, naar toneel en de gewone drukte van een gezin van 6 … Ik weet weer wat ik allemaal te doen heb de rest van de vakantie 🙂

Foutje in de planning

Vandaag ging ik cursus twee afwerken: voorbereiding doen, structuur en een eerste keer studeren, … maar dat was buiten de planning gerekend.

Niet dat die planning er op het eerste zicht druk uitzag. Er was een wandeling gepland om 14u en Zelie moest om 17.30u op het feest van de plechtige communie van haar vriendin zijn, dus dat viel toch nog mee?

Maar toen bedacht ik dat het toch vaderdag was en ik een cadeautje had voor mijn papa en het toch niet kon maken om het hem niet te brengen. Dus even over-en-weer naar Oudenaarde was het plan. Zelie ging mee, de rest bleef thuis, dus hoe lang kon dat duren als ik om 11u vertrok?

De vertrektijd zat goed, maar toen bleef ik iets langer dan voorzien babbelen met mijn papa en moesten we toch zeker nog eens langs mijn zus passeren en bleef ik daar even babbelen. En nog een geluk ook want bleek dat ik de babyborrel van nichtlief verkeerd op de planning gezet had: die was toch wel vandaag niet zeker?

Studeren ging toch nog wel lukken, hield ik mijzelf voor: wandeling tot ongeveer 15.30? Dan thuis een kwartier later en dan had ik nog anderhalf uur vooraleer ik Zelie moest voeren. Vandaar zou ik dan doorrijden met de rest van het gezin naar de babyborrel.

Pas terug thuis van Oudenaarde om 13.30u, dus net genoeg tijd om iedereen in de auto te krijgen en naar de plaats van afspraak te rijden voor de wandeling. Heel leuke wandeling gehad en ook zeer interessant (ook mede dankzij alle kennis van vriendin Murphy en haar dochter M.), maar wat ik dacht dat anderhalfuur zou duren, duurde uiteindelijk meer dan twee uur. Dus pas thuis om 16.30u.

Zelie moest zich dus klaarmaken voor het feest en haar haar wassen, wat gaf dat ik een beetje later haar haar stond te drogen (als ze het in de lucht laat drogen lijkt het immers alsof ze er in weken niet in gekamd heeft, en dat kon nu toch niet voor een feest) en dus toch geen tijd had om in de boeken te neuzen.

We hebben ons uiteindelijk nog mogen reppen ook opdat Zelie op tijd zou zijn en rond 18.15u stond ik dan met de drie andere kinderen op de babyborrel.

Het nadeel aan activiteiten waar mijn familie mee gemoeid is, is dat een tijdsplanning nooit kan aangehouden worden. Het was een zeer gezellige babyborrel maar in plaats van ten laatste tegen 20.30u thuis te zijn, zoals ik het in mijn hoofd had (studeren, weetwel), waren we uiteindelijk pas om 21.45u thuis. Tegen dat iedereen klaar was voor bed, erin zat en ik weer beneden stond was het 22.15u: geen uur meer om nog te beginnen studeren. Bovendien moest ik om 23.00u Zelie afhalen en had ik nog 15min vooraleer ik naar daar moest vertrekken.

Een studeerloze dag dus vandaag. Morgen zal ik toch wel een tandje moeten bijsteken.

Papierwerk

Gisteren en vandaag gelopen en gereden om de laatste papieren in orde te krijgen voor vrijdag, mijn eerste werkdag.

Het nieuwe werk vraagt om een aantal dingen mee te brengen en voor een daarvan moest ik naar Oudenaarde, waar ik dan van de gelegenheid gebruik maakte om nog eens met mijn papa te gaan eten.

De administratie in Oudenaarde ging heel vlot en dus had ik veel tijd met mijnen papa. Eerst een babbelken op zijn appartement, daarna gaan eten in zijn gewone stek en terug naar het appartement voor de koffie.

Een wreed gezellige middag dus die plots onderbroken werd door een telefoontje van de school: of ik Louis kan komen halen, want die had ongelooflijk veel buikkrampen. Nu, het was maar een half uurtje vooraleer ik sowieso zou vertrokken zijn, maar het was wel een mindere afsluiting van een leuke middag.

De krampen waren er eigenlijk al vorige nacht, maar toen Louis deze morgen opstond leek alles terug in orde. Niet dus, want vanavond had hij er weer van. Een buikvirus dus. We zullen hem morgen maar thuishouden.

Te lang geleden

Gisteren had ik mijn broer aan de lijn, vanuit Nederland, en we hadden het erover dat we nog eens zouden moeten afspreken, maar dat er weinig tijd overbleef deze vakantie aangezien hij midden augustus voor 3 weken met zijn gezin op vakantie gaat in Zuid-Afrika. En toen viel zijn euro dat het nu dus al augustus was en, dat als hij nog eens onze papa zou willen zien, hij dat nu zou moeten doen. Het was ook al te lang geleden dat ik op bezoek was geweest bij mijn familie in Oudenaarde en dus zou hij onze zus en papa bellen om dan vandaag misschien al af te spreken.

Nog geen half uurtje later belt mijn zus mij: zij hadden niets gepland en dus was het vandaag van afspraak in Oudenaarde bij mijn zus.

Deze ochtend zag het er nog niet zeer goed uit: regen en dat op een dag waarop we met vijf volwassenen en negen kinderen gingen samen zijn. Maar kort na de middag klaarde het volledig op en eens daar toegekomen scheen de zon.

’t Was een zeer aangename namiddag. De kinderen doodcontent dat ze elkaar nog eens zagen en ik ook wreed content omdat ik samen met mijn broer, papa, zus en schoonbroer de namiddag doorbracht.

Er moeten meer van die dagen zijn.

Leve vader!

En zo is vaderdag nog eens achter de rug.

In tegenstelling tot vorig jaar ben ik dit jaar een betere dochter geweest. Geloof het of niet, maar vorig jaar was ik zelfs vergeten mijn papa te telefoneren. Mens, heb ik mezelf toen voor het hoofd geslagen. Slechte dochter, San. Foei!

Dit jaar zou mij dat dus niet overkomen en het is mij gelukt ook. Wauw. Prestatie (niet dus). Voor vaderkesdag dit jaar hebben wij (den anderen en ik dus) mijnen papa gisteren uitgenodigd voor een etentje in een restaurant naar zijn keuze. Het enige dat hij moest doen was reserveren voor drie, en dat heeft hij gedaan.

Het werd een heel gezellige avond in de Wine & Dine met heel lekker eten. Een goede drie uur gekletst bij voorgerecht (twee maal garnaalkroket, één tonijn carpaccio), hoofdgerecht (één gebakken sint-jacobsschelpen, één tournedos en één kabeljauw) en dessert (twee dame blanche en één frambozensoep met vanilleijs) en afgesloten op het appartement van mijn vader voor koffie.

Vandaag tijd dan om de andere papa’s te vieren. Eerst en vooral mijn wederhelft en de vader van mijn kinderen die ook eens in de bloemetjes mag gezet worden. Dit jaar was ik heel tevreden van mijzelf want ik had een kadootje gevonden waarvan ik toch wel zeker dacht dat 1. hij het nog niet had en 2. hij er content van ging zijn. En het is gelukt. Jeej! Want geloof mij vrij: een kadootje vinden voor den anderen waar hij echt content van is én dat geen stukken van mensen kost, is geen sinecure.

Deze middag zijn we dan gaan eten bij mijn schoonouders, schoonpapa een dikke proficiat gewenst en een kadootje gegeven (uiteraard een vondst van den anderen) en hebben daar dan de rest van de dag doorgebracht. Zoals altijd heel lekker gegeten, wreed aangenaam gezelschap en lekkere taart als toetje (onze bijdrage tot de maaltijd). Zo van die namiddagen die puur genieten zijn. Altijd leuk.

Einde vaderdag 2008. Op naar volgend jaar.

Onverwachts

19u50. De deurbel gaat. Wij verwachten niemand dus wie kan dat zijn op een zondagavond? Enige manier om dat te weten is opendoen dus.

Voor de deur staat mijn papa. Hij gaat naar de film en is een beetje vroeg (twee uur en een half maar met opzet) want wou hij eerst nog een bezoekje brengen.

Dus kijken we nu samen naar De Pappenheimers en ga ik straks met hem mee om iets te gaan eten en een film te gaan bekijken. Joepie! Een avondje uit met mijn papa! Ik ga daar serieus van genieten.

Hiepperdepiep Hoera!

Het waren een paar bange weken toen mijn papa in het ziekenhuis lag. Heel even vreesde ik ervoor op deze jonge leeftijd al wees te worden en ik zag dat eerlijk gezegd nog helemaal niet zitten (niet dat ik dat ooit zal zien zitten, daar niet van).

Gelukkig is alles goed gekomen en sinds hij terug thuis is ziet hij er gelijk elke dag beter en beter uit. Houden zo.

En dus mocht hij vandaag weer een kaarsje extra uitblazen, zijn 66ste. Dus allen in koor voor mijnen papa: HIEP HIEP HIEP! HOERA!